Książka “Moje życie bez ciebie” to kolejna powieść Anny Wysockiej-Kalkowskiej. Ta wcześniejsza – debiutancka – nosi tytuł „Kiedy wiosna nie nadchodzi” i była rozchwytywaną opowieścią o różnych odcieniach miłości: zdradzonej, rodzinnej, przyjacielskiej i tej, która rodzi się mimo lęku. Natomiast historia opowiedziana w “Moje życie bez ciebie” także w swojej podstawowej płaszczyźnie rozciąga się wokół rozmaitych odcieni miłości, począwszy od żałobnej, związanej ze śmiercią i niewypowiedzianą stratą najbliższej osoby, przez siostrzaną i przyjacielską, i partnerską, między kobietą i mężczyzną.
Główna bohaterka, Agata, poznaje chłopaka i zakochuje się w nim mając 18 lat, ucieka z domu, a po kolejnych 3 latach się pobierają i żyją zgodnie i szczęśliwie. Jednak po kilku zaledwie latach jej mąż, Tomasz, ginie w wypadku, a znany jej świat się skończył. Na kilkanaście miesięcy wpada w przepastną otchłań żalu, żałoby, odrętwienia, całkowicie izolując się od świata. W wyniku starań różnych ludzi, jak też splotów przedziwnych okoliczności, z czasem Agata powoli wraca do życia i funkcjonowania, zaczyna dostrzegać jaśniejsze niż do tej pory odcienie. Kilkutygodniowy pobyt na wsi, z dala od wielkomiejskiej Warszawy, na który została zaproszona staje się punktem zwrotnym i przepustką do budowania życia jeszcze raz. Opowieść ozdobiona jest wątkiem nadprzyrodzonym – Agata doświadcza opieki z niebios.
„Kiedy umiera człowiek, z którym miało się spędzić życie to czy ta druga istota na ziemi nie powinna mieć wyboru? Wyboru czy chce nadal zostać tu na ziemi? Czy nie powinna mieć przyzwolenia by poszybować w chmury, złapać ten odchodzący kawałek duszy i móc zadecydować? Czy życie nie powinno na chwilę przystanąć? Czy świat nie powinien wstrzymać oddechu?”
