Nina, prawdziwa historia to debiutancka powieść dziennikarki i prawniczki Eweliny Rubinstein. Autorka przenosi swojego bohatera – Daniela w świat, w którym musi się zmierzyć z własnymi lękami i słabościami. Alkohol, erotyczne spotkania i zagadka sprzed lat powodują, że książkę czyta się jednym tchem. Autorka przenosi Czytelnika w krainę pełną dziwnych zjawisk, rodzinnych tajemnicy, zakątków Moguncji, Warszawy, Paryża i małych, wielkopolskich miast... To tam Daniel próbuje rozwiązać zagadkę pozostawianą mu przez Ernesta Schneidera w książce, tam spotyka tajemniczą i pociągającą Ninę, tam wyjaśnia się, dlaczego to właśnie on stał się uczestnikiem dziwnych wydarzeń, w które czasem aż trudno uwierzyć. Nina, prawdziwa historia to pełna dynamizmu i niespodziewanych zwrotów akcji lektura dla każdego czytelnika żądnego rozwiązywania tajemniczych zagadek z przeszłości.
Ewelina Rubinstein - dziennikarka, prawniczka. Urodzona w Zgorzelcu; ukończyła studia prawnicze w Warszawie i tam stawiała swoje pierwsze kroki jako dziennikarka. Współpracowała m.in. ze studenckim miesięcznikiem „Obsesja”, „Warszawskim a b c” oraz z Akademickim Radiem Kampus. Od ponad roku związana na stałe z lokalnym dwutygodnikiem „Głos Wolsztyński”. Jest członkiem Otwartej Rzeczpospolitej- Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii. „Nina, prawdziwa historia” to jej debiutancka powieść.
Była jak anioł. Jak astronomiczne zjawisko, dla którego zaprzedałbym duszę samemu diabłu. Spotkałem ją jeszcze raz, kilka tygodni później. Dotykałem jej włosów, próbując zapamiętać każdą nutę zapachu, jaka ją otaczała. Nie mogłem nacieszyć się widokiem jej gładkiej szyi, aksamitnych, krągłych piersi, płaskiego brzucha i ud, widokiem, który pamiętam do dzisiaj. Byłem jak oszalały, kiedy ujrzałem ją całkiem nagą. Przeszywały mnie miliony dreszczy, które na zmianę raz paraliżowały moje ciało, a innym razem wprawiały w nieznane mi dotąd reakcje.
***
Człowiekiem, który poświęca się nauce, który każdą chwilę spędza na poszerzaniu i utrwalaniu wiedzy z zakresu starożytnego prawa. A tutaj, w czasie odbywania stażu w samym środku Francji, zjawia się ktoś, kto mówi o kobiecie, która chce się z nim kochać. Wszystko to było tak nielogiczne, że wydawało się senną rzeczywistością obłąkanego pijaka.
***
Zmienność była zmiennością, a strach zwykłym strachem. Zapachy mieszały się, jak na arabskim bazarze, a myśli przeplatały z hamletowskimi wątpliwościami. Czas nie miał znaczenia ani dla mnie, ani dla niej. Był względny i z wiekiem dochodziłem coraz częściej do wniosku, że zupełnie niewiele warty. Czasami nawet miałem wrażenie, że był istotną przeszkodą w realizacji moich celów i wielu życiowych planów. Zdawało mi się, że wszystko to było tylko złudnym dążeniem do stworzenia rzeczywistości, w której nie było już dla mnie miejsca. Miejsca, którego tak bardzo pragnąłem dla siebie.
Komentarze