„W głąb lawendowych uliczek” Klaudii Kopiasz, to niezwykła, trochę magiczna, pełna zmysłowości opowieść o szukaniu tego, co wżyciu jest najważniejsze, lecz z czego czasami zbyt późno zdajemy sobie sprawę. Miłości. Bohater powieści, Oliver Blake poznaje pewnego dnia Giovanniego, właściciela księgarni. Między mężczyznami rodzi się przyjaźń. Księgarz podarowuje Oliverowi powieść, dzięki której młody nowojorczyk przewartościuje swojeżycie i będzie chciał mu nadać prawdziwy sens.
Kochani, kiedyśpewien mężczyzna odwiedziłmojąksięgarnię. Nie sądziłem,że to wydarzenie zmieniżycie nas obu. Wtedy wydawało mi się,że potrzebowałtylko książki. Myliłem się. On poszukiwałsensużycia. Przez wiele dni obserwowałem jego wewnętrznąprzemianę. Widziałem, jak powoli zacząłdostrzegaćpiękno otaczającego nasświata, rozglądaćsięza prawdziwąmiłością.
Czy Oliverowi uda sięznaleźćsensżycia? Musicie tępowieśćprzeczytać.
Lekko zakłopotany Oliver uśmiechnął się, próbując zrozumieć słowa Autorki. Były piękne – to stwierdził w jednej chwili – choć połączone ze sobą stanowiły jedną wielką metaforę. W oczach mężczyzny nieprzerwanie wirował obraz winogron – raz zielonych, drugim razem fioletowych. Powoli zaczął wyobrażać sobie momenty spędzane na wzgórzu, gdzie ciągną się pola słodkich rozkoszy. Zachwycony, a nawet nieco oszołomiony, zdecydował na chwilę oderwać się od lektury i rozejrzeć się za miłością – podobną do tej wspominanej przez Sophie. O dziwo, kiedy miał zaprzestać poszukiwań, zdołał ją ujrzeć. Ukrywała się w uściskach dwóch braci, rozbawionych twarzach dzieci biegających po parku, a nawet sentymentalnym spojrzeniu starszej pani, która przesiadując na ławce, również czytała książkę.
Komentarze